19 października w Żaganiu odbędzie się pierwsze Seminarium Parkowe w Parku Książęcym pod hasłem „Park Górny – wspólna sprawa”. Jest to wydarzenie skierowane do wolontariuszy, którzy chcieliby pomóc w uporządkowaniu przestrzeni tego historycznego założenia parkowego. Bieżące informacje będą pojawiać się na Facebooku: Seminarium Parkowe – Park Górny – Wspólna Sprawa, a swój udział można zarejestrować do 25 września za pośrednictwem strony http://dziedzictwo-ksiazat.zagan.pl. Do projektu zaproszono architekta krajobrazu, który przygotował niezbędne dokumenty do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Teraz trzeba jedynie woli działania wolontariuszy z regionu, aby przeprowadzić prace porządkowo-pielęgnacyjne.
Rejestrację do projektu otwarto 21 sierpnia – w dzień szczególny w historii księstwa żagańskiego: urodziny księżnej Doroty de Talleyrand-Pèrigord (1793-1862). Księżna żagańska była znana w kręgach politycznych XIX-wiecznej Europy, a dzięki swoim poczynaniom zapisała się również w historii lokalnej – w Żaganiu prowadziła ożywioną działalność kulturalną i charytatywną, wybudowała szpital, kilka szkół, odbudowała kościół i wieżę ratuszową. Rozwijała także park przypałacowy – w szczytowym okresie do prac na jego terenie zatrudniano ponad 100 osób.
Rezydencja książąt żagańskich otoczona jest parkiem w stylu angielskim, który tworzony był od XVII wieku. Pierwsze wiadomości na temat parku przypałacowego pochodzą z czasów panowania księcia Albrechta von Wallensteina, który na wyspie parkowej założył zwierzyniec. Po śmierci księcia w 1634 roku księstwo zarządzane było przez władców wiedeńskich – Habsburgów, a w roku 1646 przeszło na własność austriackiego urzędnika, księcia Wacława Lobkowicza z Rudnicy nad Łebą. Przez 140 lat park książęcy był powiększany i przebudowany w stylu barokowym i francuskim. W 1786 roku księstwo zostało sprzedane księciu kurlandzkiemu Piotrowi von Biron, który w ciągu ponad dziesięciu lat stworzył tu najwspanialsze rezydencję i park na terenie Dolnego Śląska i wschodnich Prus. W XIX wieku park był częścią prywatną założenia, udostępnianą najbliższym członkom rodziny książęcej i ich gościom. W 1845 roku księstwo odkupiła wspomniana Dorota Maria de Talleyrand-Pèrigord, najmłodsza córka Birona, znana we Francji jako księżna de Dino. Za jej czasów park został powiększony i upiększony; w 1858 roku jego powierzchnia liczyła 200 hektarów. Rodzina Talleyrandów opiekowała się założeniem do 1935 roku, kiedy to władze III Rzeszy skonfiskowały pałac książęcy. Obecny kształt założenia parkowo-ogrodowego pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Jest ono malowniczo położone pomiędzy odnogami rzeki Bóbr.
2019-08-28
Źródło: informacje organizatora
